(1) خداوندا ای نهایت درخواستِ نیازها.
(2) و ای آنکه رسیدن به خواستهها نزد اوست.
(3) و ای که نعمتهایش را به بها نمی فروشد.
(4) و ای آنکه با منّت گذاشتن، بخششهایش را تیره نمیسازد.
(5) و ای که به او بینیاز میگردند و از او بینیاز نمیشوند.
(6) و ای که به او رو میآورند و از او روگردان نمیشوند.
(7) و ای آنکه درخواستها، گنجینههای او را فانی نمیسازد.
(8) و ای آنکه ابزارها، حکمتش را دگرگون نمیکند.
(9) و ای آنکه درخواستهای نیازمندان از او قطع نمیگردد.
(10) و ای آنکه دعای نیایشگران او را خسته نمیکند.
(11) خود را به بینیازی از آفریدگانت ستودهای و خود شایسته بینیازی از آنهایی.
(12) و آنها را به تنگدستی نسبت دادهای و ایشان سزاوارند که به تو نیازمند باشند.
(13) پس هر که دفع فقرش را از تو جوید، و برطرف کردن احتیاجش را به وسیله تو بخواهد، بیگمان نیازمندیاش را در جایگاه بایسته طلب کرده و از راهش به مراد خود رسیده.
(14) و هر که برای حاجتش به یکی از آفریدگانِ تو رو آورد یا سبب روا شدن آن را غیر تو قرار دهد، بیگمان خود را در معرض ناامیدی قرار داده و نیافتن احسان تو را سزاوار گشته.
(15) خداوندا به سوی تو حاجتی دارم که توان انجامش را ندارم و چاره جوییهای زیرکانهام در برابر آن گسسته و نفس من رفع آن را از کسی که حاجتهایش را از تو طلب کرده و در خواستههایش از تو بینیاز نیست، برایم میآراید. و این لغزشی از لغزشهای خطاکاران و افتادنی از افتادنهای گناهکاران است.
(16) با یادآوری تو، از غفلتم آگاه شدم و با توفیق تو از لغزیدنم برخاستم و با راهنمایی تو برگشته و از لغزشم دست برداشتم.
(17) و گفتم: منزّه است پروردگارم چگونه نیازمند از نیازمند درخواست کند؟ و کجا تهیدست به تهیدست روآورد؟
(18) پس ای خدای من از روی میل آهنگ تو کرده و با اعتماد به تو امیدم را به سوی تو فرستادم.
(19) و دانستم هر چه از تو زیاد درخواست کنم نزد (دارایی) تو اندک است و هر چه از تو خواهشهای بزرگ نمایم در برابر وسعتِ رحمت تو کوچک است و بخشش تو از درخواست کسی تنگ نمیگردد و دستِ عطای تو از هر دستی بالاتر است.
(20) خداوندا پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و به فضل خویش با من به احسان رفتار نما و با دادگریات بر آنچه سزاوارم رفتار نکن. پس من اوّلین رو آورنده نیستم که به تو رو آورده و به او بخشش کردی، با اینکه سزاوار منع است. و نه نخستین سؤال کننده که از تو درخواست کرده و به او تفضّل نمودی، با اینکه سزاوار بیبهرگی است.
(21) خداوندا بر محمّد و خاندانش درود فرست و در خواستم را اجابت کن و به آوازم نزدیک شو و به زاریم ترحم فرما و صدایم را شنوا باش.
(22) و از خود ناامیدم نکن و رشته ارتباط مرا از خود قطع نگردان و در این حاجت و دیگر حاجتها، مرا به غیر خود وانگذار.
(23) و به برآورده گشتن خواستهام و روا شدن حاجتم، و یافتن خواستهام، قبل از رفتنم از این مکان، با آسان کردن سختی و نیکی تقدیرت برای من، در تمامی امور یاریام فرما.
(24) و بر محمّد و خاندانش درود فرست. درودی پیوسته و فزاینده که روزگار آن سپری نشود و مدّتش به پایان نرسد و آن را کمکی برای من و وسیله روا شدن حاجتم قرار ده. همانا تو دارای رحمت وسیع و بخشش بسیار هستی.
(25) ای پروردگار من و از جمله خواستهام چنین و چنان است (و حاجت خود را نام میبری. پس سجده میکنی و در سجدهات میگویی: ) فضل تو مرا آرام نمود و احسان تو مرا راهنمایی کرد، پس از تو میخواهم به حقّ خودت و به حقّ محمّد و خاندانش -که درودهای تو بر ایشان باد- مرا ناامید بر نگردانی.